De vrouw met de fietstas
De vrouw met de fietstasIn het park zit een vrouwdie haar fietstas doorzoektalsof daar het antwoord in ligtop de vraag
Blog
De groep en het bankje
De groep en het bankje Het BankjeEr staat een bankjeaan de overkant van allesHet bankje wachtHet bankje wacht al jaren
De Draler
De dralerKijk, daar staat ie weer te dralenvoor het bankje in het parkalsof hij wacht op een geheim signaalvan een
Twee pubermeiden op een Bankje
Twee pubermeiden op een bankje In het park, onder bomenmet bladeren als fluisterende moederszitten twee meisjeshun knieën vol geheimenhun stemmen
Rustmoment in de stad
Rustmoment in de stad Op een bankje tussen bomen zit de stad even stilEen bezorger, oranje als de avondzonademt uit tussen
Twee meisjes op een bankje
Bij mij aan de overkantzitten twee meisjes te pratenalsof het de bedoeling is van de dag zitten en praten. Naast hen
Op een bankje in augustus
Een vrouw met wiebelende teneneen kind dat met haar schaduw speelteen man die naast hen zwijgend zitalsof hij heel de
Zondagsrust
Ze zit op een bankjegehuld in haar rustde zon speelt verstoppertjetussen de takken Een hond trekt een mensdoor het gras,
Ode aan een lege koelkast en een volle wijnkaart
Mijn vrouw, o muze van proseccoen patatas bravaszit alweer drie uurop een zonovergoten terrasZe lachtZe klatertZe nipt met stijlIk, de
Boven op een bunker, Gedicht over vrede
Sommige gedichten ontstaan op het terras, andere juist aan de keukentafel of in een keuken die hopeloos leeg blijkt. Dit
BH in een Kale boom
Soms gebeurt hetJe loopt door je wijk, niets aan de handTot je oog blijft haken aan ietsDat daar niet hoort
Demente moeder en corona
een collega vertelt over zijn demente schoonmoeder die het vanwege corona niet lang meer zou maken …
Liefde voor de Dom samengevat in zijn gedicht.
Als eerste geselecteerd door onzeeigendom om mijn liefde voor de Dom voor te dragen. …
Corona Utreg komp eraon
een gedicht over een uitgestorven Utrecht in de corona tijd. En over de verbroken stilte. …
Op een bankje bij de glasbak
Owp een bankje bij de glasbakzit een man, een soort filosoofin een jas van dikke wolalsof hij wacht op sneeuw
Ik ben al waar ik wezen moet
Ik ben al waar ik wezen moet Hij zit daar al uren Zijn handen gevouwen om niets, misschien stilte Misschien
Wat je denkt te zien
Vooringenomen In het park, op een bankjehalf in de schaduw van een boomzat een man te eten een halve lunch
