Sommige gedichten ontstaan op het terras, andere juist aan de keukentafel of in een keuken die hopeloos leeg blijkt. Dit humoristisch gedicht over eten, liefde en verlatenheid is geschreven op een moment waarop mijn vrouw van het leven genoot… en ik van crackers.
In deze mini-tragedie (of komedie?) is de koelkast een metaforisch zwart gat, de magnetron een raadgever, en de hond een medeplichtige toeschouwer. Misschien herken je het: dat gevoel van wachten, honger hebben, en poëtisch jammeren.
Kortom, een ode aan de afwezige geliefde en de afwezige maaltijd.
Gedicht over vrede
Heb je genoten van dit gedicht? Bekijk dan ook de serie Gedicht Bankje, waarin ik wekelijks poëtiseer over het bankje tegenover mijn huis.
Of lees mijn andere poëtische projecten over het alledaagse, het absurde en alles daartussenin.
Zin gekregen in iets lekkers? Misschien helpt Thuisbezorgd.nl sneller dan poëzie.
