Vorige week besloot ik van de stille avond in Utrecht en de super maan te profiteren. De stilte was wezenloos en het hart leek uit de stad weggerukt. Desondanks heb ik mooie en normaal gesproken onmogelijke foto’s gemaakt. Zomaar uit het niets zag ik vanuit mijn ooghoek dat er een dame mijn richting op kwam gelopen. Zo’n dame die je kan uittekenen na een avond schouwburgbezoek. Keurig gekleed, en waar niets fout mee kan gaan, met dit verschil dat zij alleen was in deze wezenloze stille stad. Zij was een jaar of vijftig schat ik. 

Op een afstand sprak zij mij aan: ‘Mijnheer? Ik ben dakloos kunt u mij helpen aan wat kleingeld voor het nachtonderkomen?’ Zo! Die had ik niet aan zien komen. Ik moest even snel schakelen voor ik kon vertellen dat ik haar hier niet mee zou kunnen helpen. Ik heb eigenlijk nooit los geld bij mij omdat ik alles met pin betaal, maar de echte reden dat ik geen geld geef is het verslavingsprobleem dat ik in mijn directe omgeving heb meegemaakt. 

Ik vertelde haar dan ook dat ik nooit geld geef. Zichtbaar teleurgesteld antwoorde zij netjes ‘Ok, dank u wel.’ Zij draaide zich om en liep verder de stad in, mij vol vraagtekens achterlatend. Ik voelde mijn niet schuldig want geld geven kan gewoon niet wanneer je niet weet hoe iemand in zo’n situatie is beland. Ik nam mij voor de volgende keer een zak krentenbollen mee te nemen. Eten geven mag natuurlijk altijd, daar help je ze mee. Dagenlang bleef het beeld van deze keurige dame op mijn netvlies hangen. Wat zal haar verhaal zijn?  

Bij het maken van foto’s

Van een stad stil en wezenloos

Kwam daar een dame aangelopen

Goed gekleed, haar ogen vroegen vertrouwen

Mijnheer, ik ben dakloos

En ik was sprakeloos

Deze keurige mevrouw

Stond gewoon in de kou

Kunt u wat los geld missen

Ik had alleen een pas om te pinnen

Ik geef ook nooit geld

Dank u, zei ze teleurgesteld

Ik was uit het veld geslagen

Hoe had dit haar kunnen gebeuren

Zo netjes verzorgd, goed gekleed

En niemand die haar naam weet?

Geleerd van mijn geschiedenis 

Weet ik dat geld geven niet goed is

De volgende keer help ik graag even

Door simpel krentenbollen te geven

3 gedachten over “Dakloos

  1. Ron zegt:

    Die “dame” is volgens mij de oudste bedelaar van utrecht, ik denk dat ik haar al 30 jaar voorbij zie komen

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *