In mijn directe omgeving heb ik te maken gehad met verslaving. Wanneer je te maken krijgt met verslaving gaan jij en je gezin jaren lang door een mallemolen.
In ons geval ging het om een wiet verslaving. Nooit heb ik geweten dat iemand daar verslaafd aan kon raken. Sterker, ik ben altijd een voorstander van legalisatie en van vrije wiet verkoop geweest. Maar wanneer het zo direct je omgeving binnendringt, ga je daar anders over denken. Ik merk dat ik van het vrije markt principe afstap en steeds conservatiever ga denken over de vrije verkoop. Ik heb geleerd dat wiet geen softdrug is, maar gelijk staat aan hard drugs. Geleidelijk neemt het je leven over. Wanneer je met verslaving te maken krijgt, heb je ook te maken met leugens, diefstal, manipulatie en veel verdriet.
Vaak ben je jaren goed bedoeld bezig om een verslaafde in “leven” te houden. Je buigt mee, in het begin een beetje, maar langzaam aan steeds meer en meer. Het vreet je op, je zoekt hulp bij diverse instanties en de hulp lijkt altijd te werken.
Dat is wat je dan denkt, je vergeet of erger, je ontkent dat je kind verslaafd is. Hierdoor heb je niet in de gaten dat iedereen weer gemanipuleerd wordt. Iedereen wordt met mooie beloften en goede voornemens weer op het verkeerde been gezet.
Dit gaat door tot het water ook bij de verslaafde tot aan de lippen staat. In ons geval liepen de schulden en ellende zo hoog op dat hij zelf met een oplossing kwam. Hij melde zich aan bij Yes We Can, dat was het begin van een bevrijding. Voor hem maar ook voor ons ouders. Tien weken opgenomen in een clinic en pas na vijf weken weer het eerste contact. Daar zag ik gelijk al een groot resultaat. Voor het eerst in jaren zag ik mijn zoon weer nuchter. Er is door hem en ons hard gewerkt aan het herstel. Ja, ook wij ouders moesten herstellen. Op een andere manier dan hij natuurlijk. En ja het was heftig, ook voor ons, maar het heeft ons wijzer en sterker gemaakt.
De bijeenkomst na vijf weken, die Verbindingsdag wordt genoemd, heeft zoveel indruk op mij gemaakt dat ik de dag er na de onderstaande woordenbende heb geschreven.
Hilvarenbeek
Dat wat binnen besproken blijft binnen en verlaat het terrein niet
In Hilvarenbeek zijn de verhalen zo groot, indrukwekkend en niet zonder verdriet
Verdriet van kinderen en ouders
Recht tegenover elkaar zittend en kijkend in elkaars ogen
Kinderogen die nu fris helder de wereld in kijken en er zijn mogen
Niet meer flets langs je heen kijkend met een oneindige blik
Wel met tranen, vertellende tranen, verschonend met soms een kleine slik
Zachtjes pratend, soms te zachtjes van schaamte en het is voor de eerste keer
Moeders en vaders spreken soms voorzichtig over het gedrag van weleer
Het één en ander wordt niet meer getolereerd
Onze kinderen, zij vertellen huilend, oprecht en met spijt gelardeerd
Kind wat heb je allemaal voor je kiezen gehad, pesten, scheiden, niets doet meer pijn
Geheimen worden gedeeld, geen mooi maar een bikkelhard geheim
Er wordt veel opgebiecht, je hart staat even stil, is dit echt?
In onze hoofden ontstaat een gevecht, tegen tranen voor liefde en nuchter verstand
Wat is er in al die jaren toch veel op onze wederzijdse bordjes beland
Codependency een woord dat veel valt bij ouders en kinderen
Met excuses die het woord versterken en misschien wel hinderen
Met aan het eind, onze kinderen, die naar boven gaan met een mooie lach
Wij ouders gaan trots naar huis aan het eind van een mooie dag
Onze kinderen geknuffeld, vastgehouden en hun warmte weer eens gevoeld
Dank je YWC zo was de dag toch bedoeld?
Ik heb mij weer gelukkig gevoeld
Heb je genoten van dit verhaal, lees mijn boek dan eens. De opbrengsten van het boek gaan naar de YWC KLINIEK.
Het boek is te bestellen op:
https://www.boekenbestellen.nl/boek/toon-de-woordenbende/31401
Wat een mooi einde van veel verdriet het geluk komt jullie weer tegemoet veel geluk gewenst door ons
Bedankt Toon voor je mooie woorden en je luisterend oor. Andries