Bij mij aan de overkant
tussen twee bomen, keurig geplant
staat een bankje — jawel — een zitmeubel!
Met daarnaast een prullenbak, geel
en zonder enige gêne
Daar staan twee mannen, in stilte bijeen
alsof ze iets groots van plan zijn
maar vergeten zijn wat ook alweer
De één staat
In een joggingbroek… grijs
En een jas. Zo dik
dat ik denk: Die man, die verwacht nog sneeuw.
En op zijn rug
een rugzak
Want ja — je weet maar nooit
De ander zit
Op het bankje
Trek- en sjorwerk
Hij doet zijn trui uit
Zijn jas ook
Zijn vest is dat een vest?
gaat op een hoopje naast hem
Want het dreigt
een zomerse dag te worden
De zon schijnt
door de bomen heen
alsof-ie wil zeggen
Zo, nu jullie weer
Twee fietsen houden de wacht
Eentje leunt tegen de gele bak
alsof hij hem beschermt
De ander verspert het bankje
alsof-ie zeggen wil
Dit is van ons. Dit is bezet. Dit is heilig grondgebied.
En niemand,
niemand durft meer te gaan zitten
Behalve dan die ene man
Die daar al zat
In zijn hemd
Tussen een boom en een prullenbak
aan de overkant
Beeld Marion Smit