Owp een bankje bij de glasbak
zit een man, een soort filosoof
in een jas van dikke wol
alsof hij wacht op sneeuw of God
Zijn blik dwaalt af naar nergens heen
misschien naar soep, misschien naar toen
misschien naar hoe je stil kan zijn
zonder dat iemand vraagt: waarom?
Verderop stapt een meisje
in een gele broek, zwart T-shirt
ze gooide flessen in de bak
alsof ze brak met iets van vroeger
Ze heeft een koptelefoon op, wit schuim
de wereld klinkt gedempt, ver weg
misschien hoort ze haar eigen hart
of een stem die zegt: nog even, zeg
De man kijkt niet, het meisje hoort niet
de wereld draait, maar zij staan stil
Twee seizoenen op korte afstand
een winterhoofd, een zomerziel
Ik keek vanuit de keuken toe
met koude cola in mijn hand
Ze bewogen even niet
de wereld wel
zoals dat gaat, op zo’n middag
En ik dacht
misschien is dat genoeg
Een bank, een glasbak
twee mensen
en iemand die het allemaal ziet
maar niks zegt
Mijn boek bestellen? klik dan hier
Kijk ook eens naar deze website
