Langzaamaan beginnen wij allemaal een beetje te wennen aan de gedeeltelijke lockdown. De programma’s over het virus die ik in het begin een beetje te fanatiek bekeek, sla ik nu nog wel eens over. De klusjes in huis zijn zo langzamerhand ook wel gedaan en gisteren betrapte ik mij erop dat ik het voetbal in het weekend al begin te missen. Nog niet eens het voetbal zelf, maar meer het jennen dat erbij hoort. In het weekend verstuur ik diverse voetbal-appjes om collega’s, vrienden en familie te jennen wanneer het even niet goed gaat met hun cluppie. En omgekeerd wanneer het niet zo goed gaat met mijn cluppie, ontvang ik ze retour en zo hoort het ook.
Maar gisteren had ik echt zoiets van: hhhmmm echt nergens geen voetbal en ineens begonnen mijn voetbalvrienden op de app over een wedstrijd van jaren geleden te discussiëren. Ppfft moet dit voorlopig elk weekend zo gaan? Ik ben gek op voetbal maar met oude wedstrijden kan ik mij echt niet vermaken, hoe heroïsch ze ook zijn geweest. Op dat moment betrapte ik mijzelf op kleinzielig DIVA gedrag en ben ik maar met mijn voetbalvrienden gaan appen over die heroïsche bekerfinale die we met 4-1 van Feyenoord wonnen.
En de wedstrijd voor volgend weekend? Daar gaan we deze week over appen.
Corona rolt maar door
Het voetbal gaat niet door
Niemand om te jennen
Verliezers zijn nergens te bekennen
Geen vol uitvak naast mij
Geen appje van dat clupje aan Het IJ
Ook niks uit de Kuip of Breda
Supporters zijn aan het knokken tegen corona
Man, zit niet zo te janken
Over een tijdje gaat de bal weer over de flanken
Gaan de appjes over en weer
En zitten wij weer vast in het verkeer
Alles zal dan anders zijn
Wat zal het knuffelen fijn zijn
Ik zal mijn hand van ver al uitsteken
Ik heb je gemist!, zal ik uitspreken