Ome Jan
Pas geleden overleed Ome Jan, negentig jaar en hij had zijn leven geleefd. En toch op het moment dat mijn neef mij op een feestje vertelde dat zijn vader twee dagen daarvoor was overleden, deed dat mij pijn. Ome Jan, de oudste in de familie en een man met verhalen. Hij was verkoper bij een zaak die je de voorloper van de Wehkamp zou kunnen noemen. Hij verkocht kasten, bedden, radio’s, tv’s en kleding.
Toen wij nog op de Nieuwe Keizersgracht woonden, kwam hij elke vrijdagavond rond zeven uur met zijn blauwe vierkante VW bus aanrijden. Voor mijn broer en mij altijd een moment om naar uit te kijken. Ome Jan was een geweldige verteller, zijn verhalen gingen vaak over zijn werk en zijn klanten. Vooral de klanten uit Sterrewijk zorgden voor leuke en mooie verhalen. Verhalen over een klant die hun hele huis vol lieten zetten met meubilair die evengoed een tijd later weer opgehaald moesten worden omdat er geen geld meer was.
Dat waren hele spannende verhalen voor ons. En dan de bus waar hij mee rond reed, dat was een soort bus van Pandora, daar kwam van alles uit zoals kasten, wasmachines, kleding, televisies enz. Alles was zoals eerder aangehaald, op afbetaling. Ons gezin was daar geen uitzondering op.
Onze kast, televisie en kleding werd allemaal geleverd door Ome Jan. Als er er weer wat nieuws moest worden aangeschaft en mijn ouders aan een bestedingslimiet zaten, dan werd Ome Jan een goochelaar, een goochelaar met kaarten. Geen speelkaarten maar kaarten waarop werd afgetekend hoeveel er was afgelost. In mijn beleving hadden mijn ouders een stuk of vier kaarten waarop werd afgelost. Wanneer ze aan hun limiet zaten, begon het gegoochel. Als je nu op deze kaart aflost, dan zet ik het bedrag van kaart twee bij drie en maken we weer een nieuwe vierde kaart aan. Mijn kinderoortjes vonden dat altijd geweldig. Met al dat gegoochel kwam er weer wat nieuws in huis. Daarna ging hij op zijn gemak bij mijn vader aan de tafel zitten met een bakkie koffie en begon hij met vertellen. Zo jong als ik was, wilde ik geen verhaal missen. Nu is hij er niet meer en die verhalen die ik al tientallen jaren niet meer hebt gehoord, ga ik samen met Ome Jan alsnog ontzettend missen. En natuurlijk de onvermijdelijke vraag “Toon, Toon heb je die Mustang nu al gekocht?”
De blauwe bus van Pandora, bestuurd door de tovenaar
Elke vrijdag avond was hij daar
Met een bus vol met wasmachines, kleding of kasten, met of zonder ruit
Betalen doe je achteraf per maand of week, daar kwam je met hem wel uit
Hij kon toveren met kaarten en bedragen laten verhuizen
Met een lege kaart kan je weer iets nieuws kopen
Want in die bus staat altijd wel iets dat je kan gebruiken
En zo kon hij wekelijks bij ons op blijven duiken
Na zijn werk, roerend in de koffie begon het vertellen
Over zijn klanten uit Sterrewijk, daar had hij soms wat mee te stellen
Ze kochten soms te veel en konden later niet betalen
Dan kwam hij maar weer langs om het huis leeg te halen
Hij haalde het nooit echt leeg, maar won het vertrouwen
En door dit vertrouwen kon hij zijn wijk uitbouwen
Je moet het één en ander ruim zien
Dit is de manier waarop ik mijn klanten dien
Hij was een man van aanzien in Sterrewijk
Vertrouwen krijgen is daar niet gemakkelijk
Want in deze wijk zijn er weinig buitenstaanders gelijk
Maar Ome Jan was voor hen de Koning van Sterrewijk
Heb je genoten van dit verhaal, lees mijn boek dan eens. De opbrengsten van het boek gaan naar de YWC KLINIEK.
Het boek is te bestellen op:
https://www.boekenbestellen.nl/boek/toon-de-woordenbende/31401
Heb je genoten van dit verhaal, lees mijn boek dan eens. De opbrengsten van het boek gaan naar de YWC KLINIEK.
Het boek is te bestellen op:
https://www.boekenbestellen.nl/boek/toon-de-woordenbende/31401