Hé Pik,
Dat hoor je nog wel eens wanneer je door Utrecht loopt. Utrechters gebruiken de woorden Pik, Jochie, Wijffie nog steeds wanneer ze onder elkaar zijn. Met Hé Pik wordt je aangesproken wanneer je dat Jochie of Wijffie een tijd niet gezien hebt. Daarna gaat het snel over in hoe is het jochie enz.
Ik vergeet gemakkelijk namen en dan is deze gewoonte goud waard.
Neem de volgende situatie: ik loop over de Oudegracht en hoor: Hé Pik, dat is lang geleden? Nou dat is zeker lang geleden, want ik heb namelijk geen idee wie er op mij af komt lopen. Omdat hij mij na al die jaren wel herkent, doe ik maar alsof ik nog precies weet wie hij is. Dat kan gemakkelijk want je reageert enthousiast met ‘Krijg nou de paardehik, jochie hoe is het met jou?’ Je laat de ander praten en je vraagt hoe het met zijn apen (kinderen) en wijffie is, de vermakelijke verhalen komen dan vanzelf. Na een tijdje kom je er achter dat het een oude bekende van vroeger is. Vaak weet je dan nog steeds niet wat zijn echte naam is, omdat je alleen zijn bijnaam kent, maar je blijft elkaar gewoon Jochie of Pik noemen.
Veel Utrechters hebben een bijnaam, daar ontkom je niet aan, zeker niet wanneer je in een volksbuurt opgroeit. Mijn bijnaam is ‘Die Lange’ omdat ik vroeger veel groter was dan mijn leeftijdgenootjes. Een bijnaam verkrijg je vaak aan de hand van een uiterlijke ‘handicap’, met een bril was je al snel ‘Die Schele’, ‘Die Pukkel’ voor een puistenkop, ‘Die Witte’ vanwege zijn blonde haren, ‘Haas’ om zijn vooruit staande tanden. Wanneer je bijnaam je niet bevalt heb je gewoon pech, of je moet met je vuisten laten merken dat je daar niet van gediend bent, maar dan moet je wel de sterkste zijn. Dit is de reden waarom ik ondanks mijn hese stem nooit een bijnaam heb gekregen die naar mijn stem verwijst.
Krijg nou de paardehik
Blij dat ik je zie Pik
Hoe is het Jochie
Alles goed met die apen en je wijffie
Dit gesprek hoor je alleen in Utrecht
Van een gesprek met je eigen naam komt niets terecht
Je heet Schele, Lange, Witte, Pukkel, Die Dikke of Die Vleg
Ben je een naam kwijt, met Jochie of Wijffie kom je altijd weg
De stad met zijn Dom, de Gracht en zijn dialect
Van dat laatste hoop ik dat het nooit vertrekt
De Dom en de Gracht zullen altijd blijven
Maar laten we dat platte Utregs blijven praoten en schrijve
Heb je genoten van dit verhaal, lees mijn boek dan eens. De opbrengsten van het boek gaan naar de YWC KLINIEK.
Het boek is te bestellen op:
https://www.boekenbestellen.nl/boek/toon-de-woordenbende/31401