De korte nacht

Dat deze coronatijd ons veel ongemakken oplevert is wel duidelijk. Ik werd daar dit weekend weer mee geconfronteerd. Mijn kleinzoon werd twee jaar en dat zou zondag gevierd worden. Normaal gesproken loopt op zo’n dag het huis van mijn zoon en schoondochter gedurende de dag vol met familie, ouders met kleine kinderen uit de buurt en natuurlijk opa’s en oma’s. Het is dan een kabaal van jewelste en eigenlijk ben je dan opgelucht dat je na een paar uur naar huis kunt. 

Vanwege corona was de verjaardag in etappes verdeeld; er werd gevraagd of we het erg vonden om zondagmorgen om 10 uur te komen. Eeeuuu, slik, 10 uur op zondagmorgen? Dat is meestal mijn plaspauze waarna ik weer even lekker verder ga tukken. Maar goed voor je kleinzoon heb je alles over en het is ook weer niet midden in de nacht. Dus antwoordde ik: nee natuurlijk niet, geen probleem wij zullen er zijn.  

Zaterdagavond ontvang ik een app, mijn jongste zoon. Hij was die dag voorzitter bij een online marathon meeting voor jeugdige verslaafden. Zoals de meesten van jullie weten is mijn zoon verslaafd en al meer dan twee jaar clean. 

Deze coronatijd is voor verslaafden rampzalig en daarom zijn meetings voor verslaafden keihard nodig. Vanwege de coronamaatregelen zijn deze meetings ook niet meer toegestaan. Voor bijna elke verslaafde is dit een ramp, verveling of afzondering is heel slecht en zeker voor jeugdige verslaafden vanaf 12 à 13 jaar tot een jaar of 25 is deze tijd best wel zwaar. Deze online (marathon) bijeenkomsten werden georganiseerd vanuit Rotterdam zuid en waren pas ‘s avonds om een uur of 11 afgelopen. 

Hij is afhankelijk van het openbaar vervoer en appte dat hij pas na 01:00 uur ‘s nachts op het CS van Utrecht zou zijn en dat er dan geen bus of tram meer naar zijn huis in Nieuwegein zou vertrekken. Daarop volgend vroeg hij mij: zou jij me op kunnen pikken en even naar Nieuwegein willen brengen? Als vanzelfsprekend doe ik dat. 

Mmmm, dat wordt een kort nachtje voor je, hoorde ik naast mij. Daar had ik even niet bij stil gestaan, de volgende ochtend om 10 uur moest ik natuurlijk op de verjaardag van mijn kleinzoon zijn. Niets aan te doen, ik heb mijn jongens al jong verteld dat wanneer je niet thuis kan komen om wat voor reden dan ook, laat het mij weten dan kom ik jullie gewoon oppikken.

 Dat soort uitspraken wordt best wel lang onthouden, maar buiten dat heeft hij heeft zijn hele dag besteed aan het helpen van zijn fellows (verslaafden die clean zijn noemen elkaar fellows), dat is iets wat mij elke keer weer trots maakt. Neem van mij aan dat meetings voor verslaafden keihard nodig zijn, dus ergens tussen kwart over één en half twee pikte ik hem op bij het CS. Ik ben snel naar Nieuwegein gereden heb hem daar afgezet en ben weer terug naar huis gereden en om een uur of half drie lag ik weer in mijn bed. De volgende ochtend had Marion de ontbijttafel al klaar zij was wat eerder opgestaan, om half negen kon ik zo aanschuiven, om mij vervolgens door het water van de douche echt wakker te laten worden. Fris en vrolijk vertrokken we met het cadeau onder de arm richting mijn kleinzoon.  

Wanneer je dan dat kleine jongetje ziet rond huppelen vergeet je alles. Hij doet je alles vergeten, de korte nacht, de coronatijd, het gemis van je collega’s, vrienden en familie. Dat kind is een soort toverstaf, hij maakt mijn wereld in elk geval altijd weer vrolijk. 

Mijn zoon deed wat voor anderen en dat maakt dat ik zonder probleem wat van mijn nachtrust inlever. Dat werd allemaal weer beloond door de lach van mijn kleinzoon. 

De korte nacht 

Die had ik niet verwacht

Mijn kleinzoon jarig

Mijn zoon bezig

Hij helpt anderen 

Met veranderen

Hij haalt de laatste trein 

Maar niet de bus naar Nieuwegein

Pa, kan jij mij oppikken

Natuurlijk, al was het even slikken

Al werd het een hele korte nacht

Ik heb hem toch thuis gebracht

Na een paar uurtjes slapen 

Rustig wakker worden en lekker ontbijten 

Op stap met een cadeau voor die kleine man

Zijn lach maakt dat ik er weer tegen kan