In de jaren zeventig verhuisden wij van het Zwartewater naar Hoograven. Eindelijk hadden mijn ouders een fatsoenlijk gezinsappartement toegewezen gekregen. Ruim, en voor ons allemaal een eigen kamer, aan de voorkant uitkijkend op het Schonauwensingel, aan de achterkant lag tussen de gebouwen in een mooi voetbalveldje.
Het hele gezin was er blij mee en mijn broer en ik maakte ook snel vrienden in deze buurt. Al snel kwam op een vrijdag de vraag ‘Ga je vanavond mee naar Stuffie’? ‘Stuffie, wat is dat?’ ‘Daar is vanavond disco’, werd er kort meegedeeld. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en natuurlijk ging ik mee. Ik keek die avond mijn ogen uit we liepen naar een houten gebouwtje waar al de nodige muziekgeluiden uitkwamen. Op het terrein van Stuffie stonden fietsen en vooral Zundapp bromfietsen die gelijk mijn aandacht trokken. Ik keek mijn ogen uit, wat een gave dingen. Binnen was een ruimte met een verhoging waar de discjockey zijn platen draaide.
Tot op dat moment had ik nog niet zo veel van de toen hedendaagse muziek meegekregen. Er werd van alles gedraaid maar die muziek van Deep Purple en Ten Years After, WOW! Je kon er voor weinig wat te drinken of te snoepen halen. Er werd rondgehangen gedanst, aan brommers gesleuteld en ook wel gevochten, soms onder elkaar of tegen groepen uit andere wijken. Het was een plek waar ik mij in die jaren gelijk thuis voelde. Ik heb daar talloze verkering drama’s meegemaakt en de nodige vriendschappen gesloten.
Ook had Stuffie een sociale functie. De straathoekwerkers die daar rondliepen waren er voor ons. Gesprekken die daar gevoerd werden bleven binnen de muren van Stuffie. Deze straathoekwerkers kwamen uit dezelfde wijk en kenden hun pappenheimers wel. Ze konden je een aai over je kop geven maar ook met even veel gemak een schop voor je donder wanneer dat nodig was. Ook sleutelden zij enthousiast mee aan je brommer. Wij hadden natuurlijk niet door dat zij tijdens het sleutelen ongemerkt de nodige informatie over je thuissituatie, schoolproblematiek en andere problemen van je door kregen. Wanneer jij dan thuis, op school of met de politie in de problemen kwam, konden zij je helpen of bemiddelen. Ik ben ervan overtuigd dat wanneer er in deze tijd meer van dit soort opvangmogelijkheden voor de jeugd zou zijn, de jeugdcriminaliteit ook een stuk minder zou zijn.
Voor mij was het een tijd die ik niet heb willen missen.
Stuffie een houten barak
Voor ons een onderdak
Je kon daar rondhangen
Dansen en headbangen
Sleutelen aan je bromfiets
Ruziën om niets
Verkeringen gingen aan en uit
Oplossingen voor wat je had verbruid
Problemen werden daar weggevaagd
Voor een oplossing werd je uitgedaagd
Je leerde voor jezelf opkomen
Zo konden wij in ons leven verder komen