In de jaren zeventig verhuisden wij van het Zwartewater naar Hoograven. Eindelijk hadden mijn ouders een fatsoenlijk gezinsappartement toegewezen gekregen. Het was ruim, en voor het eerst hadden we allemaal een eigen kamer. Aan de voorkant keken we uit op de Schonauwensingel, terwijl er aan de achterkant, tussen de gebouwen in, een mooi voetbalveldje lag.
Stuffie
Het hele gezin was er blij mee, en al snel maakten mijn broer en ik nieuwe vrienden in de buurt. Op een vrijdagavond kwam dan ook de vraag: “Ga je vanavond mee naar Stuffie?”
“Stuffie? Wat is dat?”
“Daar is vanavond disco,” werd er kort meegedeeld.
Mijn nieuwsgierigheid was gewekt, en natuurlijk ging ik mee. Toen we aankwamen, keek ik mijn ogen uit. We liepen naar een houten gebouwtje waar al muziekgeluiden uit kwamen. Op het terrein stonden fietsen en vooral Zundapp-bromfietsen, die meteen mijn aandacht trokken. Wat een gave dingen!
Binnen was er een ruimte met een verhoging waar de discjockey zijn platen draaide. Tot dat moment had ik nog niet veel meegekregen van de toen hedendaagse muziek. Er werd van alles gedraaid, maar de muziek van Deep Purple en Ten Years After — wow!
Je kon er voor weinig geld iets te drinken of te snoepen halen. Er werd rondgehangen, gedanst, aan brommers gesleuteld en soms ook gevochten — onder elkaar of tegen groepen uit andere wijken. Toch voelde ik me er meteen thuis. Ik heb daar talloze verkeringdrama’s meegemaakt en de nodige vriendschappen gesloten.
Meer dan alleen een disco
Daarnaast had Stuffie ook een sociale functie. De straathoekwerkers die daar rondliepen, waren er voor ons. De gesprekken die daar gevoerd werden, bleven binnen de muren van Stuffie. Deze straathoekwerkers kwamen uit dezelfde wijk en kenden hun pappenheimers wel. Ze konden je een aai over je kop geven, maar ook met evenveel gemak een schop voor je donder, wanneer dat nodig was.
Bovendien sleutelden ze enthousiast mee aan je brommer. Wij hadden natuurlijk niet door dat ze tijdens het sleutelen ongemerkt informatie verzamelden over je thuissituatie, schoolproblemen en andere zaken. Daardoor konden ze helpen of bemiddelen als je thuis, op school of met de politie in de problemen kwam.
Ik ben ervan overtuigd dat, als er tegenwoordig meer van dit soort opvangmogelijkheden voor jongeren zouden zijn, de jeugdcriminaliteit een stuk lager zou liggen.
Terugkijkend
Voor mij was het een tijd die ik niet had willen missen.
Stuffie een houten barak
Voor ons een onderdak
Je kon daar rondhangen
Dansen en headbangen
Sleutelen aan je bromfiets
Ruziën om niets
Verkeringen gingen aan en uit
Oplossingen voor wat je had verbruid
Problemen werden daar weggevaagd
Voor een oplossing werd je uitgedaagd
Je leerde voor jezelf opkomen
Zo konden wij in ons leven verder komen
Heb je mijn boek toondewoordenbende al gelezen? betel hem hier?