En ineens was daar weer de oproep
Werk alleen thuis, niet als groep
Op kantoor werken kan niet meer
Het is niet erg, maar het doet zeer
De muren schuiven naar mij toe
Gesprekken zijn taboe
Zittend op een matje naast een plant
Doos op mijn hoofd, neus tegen de wand
De plant van kantoor meegepikt
Het licht wordt niet aangedikt
Stralen verwarmen het rode kleed
Werken zoals ik nooit eerder deed
De doos is mijn nieuwe werkplek
Een ruimte met oneindig veel rek
Mooi ingericht en alles bij de hand
Dat zie je pas als hij op je hoofd belandt
Gedicht n.a.v. schilderwerk Marion Smit