Met het ouder worden kijk je steeds meer terug naar je jeugdtijd. Mijn jeugd was misschien niet helemaal zonder zorgen, maar ik groeide wel als een gelukkig kind op.
Er was niet altijd geld voor eten, maar wij hadden het geluk boven een melkfabriek te wonen. Elke morgen verzamelden de melkboeren zich, zoals wij ze noemden, met hun gemotoriseerde karretjes bij de melkfabriek om hun voorraad aan te vullen. Er stond altijd wel een karretje recht voor onze deur, met enkel een zeil ervoor, wat snel en eenvoudig opzij te schuiven was. Een pak vla, yoghurt of rijstepap is dan snel gepikt. Hierdoor gingen mijn broer en ik nooit met een lege maag naar school. Ik weet niet of de melkboeren het wisten dat er bijna elke dag wat uit hun karretje gestolen werd. Achteraf heb ik het gevoel dat ze het maar lieten gebeuren, omdat zij aanvoelden hoe onze thuissituatie was.
Wij woonden op de Nieuwe Keizersgracht boven het gedeelte waar de vrachtwagens met melkbussen werden gelost. Elke morgen was daar een heen en weer gerij van vrachtwagens met melkbussen die één voor één in de melkcentrale geleegd werden. Daar tussendoor werden dan de melkkarretjes van de melkboeren gevuld. Zoals eerder beschreven was dat voor ons elke morgen een garantie voor ontbijt. Daarna naar school, nog echt een ouderwetse Katholieke school met nonnen en met voor die tijd een hippe schoolmeester en wat truttige onderwijzeressen.
Het schoolplein was groot genoeg voor de naar mijn gevoel paar honderd kinderen die op de Mariaschool onderwijs kregen. Er was een vast gedeelte waar gevoetbald werd. De teams werden bepaald door “poten” je liep voetje voor voetje naar elkaar toe en degene die boven op de voet van de ander belandde mocht beginnen met kiezen. De goals werden gemaakt van twee jassen die daar neer werden gekwakt. Het lag altijd een beetje aan de samenstelling teams of er discussie was over een doelpunt, penalty of vrije trap. Wanneer een team bestond uit de fysiek sterkste kinderen dan bepaalden zij het verloop. Was het gemengd, dan werd er wel eens met behulp van een vuist uitgemaakt wie de winnaar was.
Ik liep veel en graag op straat. Net als de melkfabriek was dit ook een mooi speelterrein voor mij. Je liep zo de fabriek in, soms voor kattenkwaad of om wat te pikken. Een andere keer hielp je mee met het lossen van wagentjes. Veiligheid was toen niet zo’n ding en ik ben nog wel eens door het oog van de naald gekropen wat betreft ‘bijna ongelukken’.
Kortom het is weer genoeg stof voor onderstaand stukje Woordenbende.
Het Zwarte Water, daar waar ik mijn jeugd heb doorgebracht
De melkfabriek waar ik speelde, stal of gewoon een beetje rondhing
Onderwezen en opgevoed op de Mariaschool door de nonnen
Mariaschool, de naam is veranderd, de huidige naam past niet
Het schoolplein, ooit groot genoeg voor alle kinderen met ruimte om te spelen
Nu volgebouwd, er mag op het plein niet meer gespeeld worden
Het is afgesloten, vroeger kon je er zo oplopen
Dat plein met ons vaste voetbalveldje
Doelpalen gemaakt van twee jasjes
Elke dag weer andere doelpalen door nieuwe jasjes
Een gemaakte goal werd bejubeld en tegelijkertijd betwist
Een vuist of de schoolbel besliste elke dag onverbiddelijk wie er won
Na de laatste schoolbel eerst voetballen, dan slenterend en kletsend naar huis
Het huis op de Nieuwe Keizersgracht en aan het Zwarte Water
Wie heeft die naam bedacht Nieuwe Keizersgracht?
Het was gewoon een vieze sloot
Ons huis boven op het dak van de melkfabriek
Vijftig jaar later loop ik te mijmeren, de fabriek is er niet meer
De fabriek is veranderd in een in een hofje met stapelwoningen
Daar waar eens het water stroomde, groeit nu gras afgezet met struiken
Dat groen is mooi, maar ik mis het smerige vieze water
Ik mis de sluis waar ik vanaf flikkerde en zeiknat stinkend de kant op klom
De sluis is weg en de sloot gedempt
Het is de tijd die ruim vijftig jaar doordenderde
Zelfs de hoge fabrieksschoorsteen is weg
En toch voel ik mij hier even thuis
Mijn gedachten dwalen af naar dat kolere jong
Met de bal op het veldje of schietend tegen de fabrieksdeuren
Maar wat was hij gelukkig met die sloot, die sluis en de melkfabriek
Heb je genoten van dit verhaal, lees mijn boek dan eens. De opbrengsten van het boek gaan naar de YWC KLINIEK.
Het boek is te bestellen op:
https://www.boekenbestellen.nl/boek/toon-de-woordenbende/31401
Heb je genoten van dit verhaal, lees mijn boek dan eens. De opbrengsten van het boek gaan naar de YWC KLINIEK.
Het boek is te bestellen op:
https://www.boekenbestellen.nl/boek/toon-de-woordenbende/31401