Het mooie van Utrechters is dat ze zo heerlijk kunnen zeiken. Het maakt niet uit waar het over gaat maar er moet wat te zeiken zijn. Nu moet je het woord zeiken niet negatief zien. Het zeiken verbindt Utrechters, een voorbeeld:
Toen in 1999 een omstreden beeld, ‘Thinker on a rock’, een enorme nadenkende haas van de beeldhouwer Barry Flanagan geïntroduceerd werd in Utrecht, zorgde de politieke partij Leefbaar Utrecht ervoor dat deze haas niet geplaatst werd op het Neude. Dit is nu een mooi voorbeeld van het Utrechtse gezeik; wat mot zo’n beeld hier en wat kost het ons wel niet en wie gaat dat betalen? De partij van oprichter en bekende Utrechter Henk Westbroek zorgde ervoor dat het beeld niet in de stad maar in het Centraal Museum terecht kwam.
Probleem opgelost zou je denken. Nou niet in Utrecht. Op het moment dat de Utrechter kennis maakte met het beeld was hij of zij verkocht. En dan ontplooit de kracht van het zeiken zich weer. Juist dat gezeik dat er voor gezorgd heeft dat het beeld naar in het museum werd geplaatst.
Het gezeik, keert weer terug. Welke idioot heeft bedacht dat dit beeld niet op het Neude mag staan? Het beeld moet naar het Neude! Als er nu één beeld Utrecht en de Utrechters weergeeft dan is het dit beeld wel. Een haas komt niet zo snugger over. Een echte Utrechter ook niet altijd. Maar geef hem even de tijd en hij verzint een oplossing of komt met een gevat antwoord. En haas bekt ook nog eens lekker in Utrecht.
Uiteindelijk komt er een oplossing. Ook in dit geval, want menig Utrechter was het niet eens met de politieke beslissing en dan is een kleine politieke rel snel geboren. De oplossing was simpel: een officieel referendum. Hierin mocht de haas het opnemen tegen twee andere zeer abstracte ontwerpen. En met 83% van de 4000 stemmen won ‘Thinker on a rock’ het referendum, zodat in 2002 het beeld dan toch belandt waar het Utrechtse publiek het graag ziet: het Neude. Laten we hopen dat zeiken in Utrecht nooit zal verdwijnen, want het houdt ons allemaal zo lekker bezig.
De Denker op het Neude, het is een haas
Gaat niet door, zei Henk en ik ben de baas
Hij werd naar het museum gebracht
En snel werd hij aangesproken, onze Utrechtse kracht
De kracht van het zeiken ging van start
Het zeiken begon in de krant en gonsde tot over de bloemenmarkt
Wie zegt dat die Denker hier niet hoort?
Laat hem lekker zitten zolang hij niemand stoort
Om van het terugkerende gezeik af te zijn
Deed de Gemeenteraad water bij de wijn
Er mocht gekozen worden uit drie werken
Er was maar één keuze lieten wij merken
De Denker werd met grote meerderheid
Van het museum naar het Neude geleid
Hij heeft in al die tijd nog niets bedacht
Maar hoort bij Utrecht als de Oudegracht
Heb je genoten van dit verhaal, lees mijn boek dan eens. De opbrengsten van het boek gaan naar de YWC KLINIEK.
Heb je genoten van dit verhaal, lees mijn boek dan eens. De opbrengsten van het boek gaan naar de YWC KLINIEK.