Twaalf mei een precies jaar geleden ontmoette ik haar en sindsdien zijn wij een stelletje, setje, enz. Geef er maar een naam aan, in elk geval wilden wij er een bijzondere dag van maken. Al dagen waren wij bezig met het maken van plannen, variërend van een dagje Antwerpen, Amsterdam of musea bezoeken. Totdat wij er achter kwamen dat in Breda het jaarlijkse Jazz Festival was. Na de ochtend gevierd te hebben met een lekker ontbijtje, zijn we richting Breda vertrokken. Aangekomen bij het eerste podium kon je de positiviteit en gezelligheid zien, ruiken en aanraken. Hier trad een Spaanstalige band op en twee seconden na de eerste tonen stonden de eerste enthousiastelingen al te dansen. Jong, oud alles door elkaar op heerlijke muziek onder een lekker zonnetje. Nippend van ons drankje hebben we hiervan genoten, van oudere echtparen die geweldig dansten tot jonge en gemixte paren. Allen lieten zij zich leiden door de heerlijke Zuid Europese klanken.
Soms wist je gewoon niet waar te kijken, want buiten het dansen waren deze mensen ook nog gekleed naar het thema van de muziek. Slanke dames in strakke zwarte broek met een even strakke blouse en knoop. En opa, die ik toch een jaar op tachtig schat met een heel dun grijs snorretje, een rieten hoedje op zijn hoofd, een gele broek en een groen paarse zomerblouse, danste met iedereen die maar met hem wilde dansen. Geloof mij, dat waren er zat. Zo kan ik nog wel twintig paren en personen noemen die dit feestje compleet maakte. En natuurlijk de band, want zonder deze band kon de dag niet zo geweldig van start gaan. Na afloop kwamen wij via stadspoortjes in tuinen terecht waarbinnen een besloten optreden werd gegeven.
Op een terras op de Grote Markt vonden we een mooi plekje niet ver van het podium vandaan. Daar luisterden wij naar David Costa Coelho en band. Heerlijke zeventig jaren muziek met een vleugje rock en roll, waarbij mij de contra bassist opviel. Een oude rock en roller met grote grijze kuif, witte blouse met goudkleurige figuurtjes erop en een lelijke goudkleurige stropdas met rood afgezet,zijn mouwen waren opgestroopt waardoor zijn tatoeages goed zichtbaar waren. Dat was niet waarom hij mij opviel. Hij viel mij op door het hangen over zijn contrabas, als een straalbezopen vent, aan de bar hangend over een vrouw waarvan hij denkt dat zij nog even snel te versieren is.
Je zag, voelde en hoorde de liefde voor de muziek en zijn instrument eruit knallen. De rest van de band deed niet veel voor hem onder en de zanger leek na elk nummer steeds beter te worden, zwetend met een zwarte kuif die hij regelmatig naar achteren gooide. Met zijn mooie zwarte kraalogen zorgde hij er voor dat jij geloofde wat hij zong en dat dit de enige waarheid was.
Na afloop hebben we nog genoten van een bij de haven spelende Dixie band met enthousiaste jongeren die, na later bleek, de hele avond al dansend en lol makend met ze meetrokken. Op het ponton in het water was er ook een leuk optreden met een danswedstrijd van mensen uit het publiek. Gelukkige winnaares was de dame met bril en het verkeerde jurkje maar wél met de meest enthousiaste uitstraling: de eerste prijs. Maar na deze avond liet die contrabassist mij niet meer los.
De Contrabas
Kijkend naar die muzikant, sta je daar op het grote podium te wachten
Hij, die excentrieke man, dat is hem! Die gaat jou bespelen
Met een grote grijze krul, mooi, net als die krul van jou
Die krul van jou uit hout, mooi rond zonder vouw
De muzikant, die nonchalant tegen je aan staat en soms heel diep over je heen hangend
Trekt en rukt aan je snaren, plonk, donk, pedeng, jouw klanken zijn sturend
Sturend voor de drummer en de rest van de band
Een zwetende vent die over je heen hangt en uit volle liefde drukt tegen je grote achterend
Hij laat je even lijden en toch geef jij uit liefde warme klanken terug
Echte liefde geeft hij na afloop, na het losgooien van zijn goud met rode stropdas pakt hij je vlug
Hij zal zijn zweet van je af vegen, poetsen tot je glimt en je weer in de koffer opbergen, voorzichtig legt hij je op je plek
Pas dan trekt hij hem open, zijn pilsje met een broodje erbij, want na een optreden krijgt hij trek
Zijn tattoos, ik kon ze niet zien maar daar moet er één van jou bij zitten
Met liefde en verering hing hij om je heen, jullie zijn één, daarom zal hij altijd aan je vast blijven klitten
Zo uit de jaren zestig weggelopen
De muzikant met zijn tattoos, vetkuif en een mooie grijze krul, zijn mouwen netjes opgestropen
Trekkend aan de snaren van jou, om de juiste snaar te raken
Zwetend en lachend omdat de liefde voor jou anderen blij kan maken
Helemaal alleen met zijn “contra” zoals hij jou liefkozend noemt, lukt dat niet zo goed
Wel samen met de band schieten jullie het geluk over het plein, dat menigeen dansen doet
De zanger van de band met zwarte haren, pikzwarte oogjes en een rond gezicht
Zingt met overgave en passie, je gelooft alles wat hij zingt, elk lied dat hij tot ons richt
Hij kan niet liegen, want van de vele gezongen nummers kennen wij de tekst
Je zit stil, want dansen kan je niet, maar de benen gaan stiekem van links naar rechts
Oudjes die dansen het best, jonge meiden vragen smekend, geef die dans aan mij?
Jong en oud dansen,en door het samenspel van instrumenten en klanken voelt iedereen zich vrij
Het begon met die contrabas, maar man wat kunnen die gitaren toch mooi janken
Aangevuld door de sax, die als het nodig is naar voren komt vanuit de flanken
Een mooie dag waar de zon uitbundig schijnt en iedereen met zijn beste humeur verschijnt
Maakt dat de contrabas met liefde in zijn koffer verdwijnt
Het Het boek met mijn verhalen is hier te bestellen://www.boekenbestellen.nl/boek/toon-de-woordenbende/9789082992106
