Daar moest ik gisteren aan denken, tijdens een N.A. meeting voor verslaafden waar mijn zoon zijn levensverhaal vertelde. Wanneer iemand op een meeting wat deelt begint hij of zij met: ik ben…. en ik ben verslaafd. Er wordt dan door de anderen geantwoord met een hallo gevolgd door het noemen van zijn of haar naam.
Hij vertelde zijn levensverhaal op een heel indrukwekkende manier, ik gloeide van trots.
De reden van mijn aanwezigheid op deze meeting begon met een appje: ‘Pa zullen we samen voetbal kijken?’ Natuurlijk antwoordde ik met ja want er is niets mooiers dan samen met je kinderen genieten van je gezamenlijke voetbal interesses. Even later weer een appje ‘oh shit vergeten, ik zou vanavond mijn levensverhaal vertellen op een meeting’.
Mijn zoon is verslaafd en gelukkig al meer dan een jaar clean. Een van de redenen dat hij clean blijft is het regelmatig bezoeken van meetings. Op zo’n meeting komen verslaafden die niet meer gebruiken bij elkaar. Zij ‘delen’ daar o.a. hun verhalen, hun angsten en belevenissen. Er wordt daar niet geoordeeld of veroordeeld. Ben je teruggevallen en kom je daar weer omdat je gestopt bent en je leven weer wilt oppakken, dan ben je van harte welkom. ‘Fijn dat je er weer bent’ is wat je te horen krijgt. Ook knuffelt iedereen elkaar bij binnenkomst en vertrek van de bijeenkomst, dit is en voelt oprecht en warm. Bij een openbare meeting mag je als niet-verslaafde mee met iemand die de meeting bezoekt.
Ik heb hem zijn levensverhaal horen vertellen over liegen, bedriegen, manipuleren van ons als ouders en anderen. Bewonderingswaardig was dat hij vertelde over zijn suïcidale gedachten en zijn gebruik wat nog veel erger was dan ik wist. Er waren meer dingen die ik voor het eerst hoorde, maar ik zag ook wat dat met de aanwezigen deed en dat was veel. Het deed mij ook veel dat andere aanwezigen meerdere keren deelden ‘Ik wou dat ik mijn vader of moeder mee kon nemen naar een meeting’.
Ik ben dankbaar dat ik hier aanwezig mocht zijn en ik had deze avond voor geen honderd mooie voetbalwedstrijden willen missen.
Onderweg naar huis ging de meeting wel duizend keer door mijn hoofd, net als de nazorgmeetings voor ouders die ik regelmatig bezoek. Ook hier zie ik ouders struggelen met het herstel van hun kinderen. Nu heb ik die nazorg voor ouders niet zo hard nodig, maar ik ga erheen om met mijn ervaring als ouder de andere ouders te helpen waar mogelijk. Soms lukt dat door het geven van een tip of maken van een opmerking en misschien heb ik deze ouders zelf ooit weer nodig.
Bij deze N.A. meeting kwam mijn zoon iemand tegen die hem had opgevangen in de kliniek en deze jongen was al snel teruggevallen. Maar nu vertelde hij met trots al een maand clean te zijn. Door dit soort verhalen te vertellen aan ouders waar bij het herstel van hun kinderen niet zo lekker loopt, geef je hoop en vertrouwen en kan je elkaar blijven helpen.
Hou mij te goede ik zou liever hebben gehad dat mijn zoon niet verslaafd zou zijn geweest. Maar de openbare meetings en de nazorgmeetings hebben mijn leven verrijkt.
Hallo ik ben Toon en mijn zoon is verslaafd.
Heb je genoten van dit verhaal, lees mijn boek dan eens. De opbrengsten van het boek gaan naar de YWC KLINIEK.
Het boek is te bestellen op:
https://www.boekenbestellen.nl/boek/toon-de-woordenbende/31401