De piano op het station

De onderstaande Woordenbende kwam ik weer tegen toen ik mijn Woordenbendes aan het reorganiseren was. Ik had deze geschreven voor mijn boekje “De Piano”. Dat was mijn eerste boekje wat meteen veel aandacht kreeg op de regionale en landelijke tv. Voor mij was dit totaal onverwachts, omdat ik het boekje alleen voor mijzelf had geschreven. Maar ik moet eerlijk zijn, die aandacht streelde mijn ego best wel. Hierdoor kwam ik er ook achter dat ik met het schrijven van Woordenbendes mensen een plezier deed. Mijn blog ‘De Woordenbende van Toon’ werd en wordt verbazend vaak gelezen, waarvoor mijn dank. 

Ik wil jullie nu ook op de hoogte brengen van mijn voornemen om een tweede boek uit te brengen. Er wordt nu door mij, Marion en Gé Smit hard aan gewerkt. Ondanks dat het nog niet af is, ben ik nu al trots op het resultaat. Ik hoop dan ook van harte dat jullie dit boek gaan lezen. Ik hou jullie op de hoogte.



De piano op het station
Er lopen mensen langs en omheen
De toetsen vragen om vingers die willen spelen op dit bastion
Het bankje van leer voelt zacht in het begin, maar later van steen

De energie van mensen omgezet in mooie klanken
Klanken van noten die samensmelten tot een melodie
Meestal gaan de mensen hiervoor niet op de banken
Wel op de bank, in de trein die vertrekt om tien over drie

Niemand komt hier voor muziek op bestelling
En toch wordt er onverwachts een voorstelling gegeven
Reizigers komen voor de trein die vertrekt na een ding dong,
gevolgd door een melding

Maar soms zijn de klanken zo sterk en mooi, dan houden zij de tijd tegen
Niet de trein, want die dendert voort in zon en regen
Je laat hem maar gaan want er komen er meer
deze klanken hoor je misschien nooit weer

op het grote scherm kom je dezelfde trein op een andere tijd weer tegen
Mensen gehaast en gestrest, balend van de drukte in de trein
Zwetend omdat het warm is of nat van de regen
Alles draait om tijd of op tijd zijn voor de juiste trein
Maar soms trappen de pianoklanken op de rem en houden alles tegen

Een Duitse dame, een schrijver uit Gouda, een vluchteling die in vrijheid gelooft
De artiesten die even niet verder reizen hebben de kracht om de tijd te stoppen
Elke klank een andere toon, de toon die reist door de hal, en zoekt naar de oren
aan ons hoofd
Eenmaal in de trein mis je het geluid, dat pianogeluid die het hart mooier laat
kloppen

Heb je genoten van dit verhaal, lees mijn boek dan eens. De opbrengsten van het boek gaan naar de YWC KLINIEK. 
Het boek is te bestellen op:

https://www.boekenbestellen.nl/boek/toon-de-woordenbende/31401

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *