Zuster Giovani,
Eerder heb ik al een Woordenbende geschreven over de Mariaschool. Toen wij daar op school kwamen in negentienvijfenzestig, was de school net van een Meisjesschool overgegaan naar een Gemengde School. Het was ook geen echte nonnenschool, want naast de nonnen kregen wij ook les van de meester en de juf.
Ik heb de Mariaschool altijd wel als een leuke school ervaren, ondanks dat ik daar bijna dagelijks tegen de nodige straffen aanliep vanwege vechtpartijtjes en of een grote mond. Vooral de nonnen waren wel met mij begaan, de namen die nog steeds bij zijn gebleven zijn zuster Thoma en Zuster Giovani.
Zuster Thoma was zo’n standaard lieve non met van die rode wangetjes en in mijn beleving veel te lief voor iedereen. Zuster Giovani was in mijn herinnering het schoolhoofd, iets strenger en niet te beroerd je een draai om je oren te geven als je dat verdiende. Als ik dan thuis kwam klagen dat ik een draai om mijn oren had gehad op school kreeg ik nog een bonus klap van die ouwe omdat ik daarover klaagde. Je zal het wel verdiend hebben, zei hij dan altijd. Dat klagen was dan ook snel over.
Mijn ouders waren katholiek maar niet praktiserend. Dus wij hoefden nooit naar de kerk. Geen probleem zou je denken, maar voor sommigen op die school was dat wel een probleem. De godsdienstles werd op die school door een aparte godsdienstleraar gegeven. Die vond natuurlijk dat je op zondag naar de kerk moest gaan. Ik denk dat hij daarom de pik op mij had, want zo gauw hij de klas in kwam lopen wees hij naar mij en zei: ‘Lagas ga jij maar op de gang staan’. Ik heb werkelijk nog geen minuut godsdienstles meegemaakt op die school. Ik vond het niet zo erg, soms pakte ik de bal en ging op het plein een balletje trappen. Of ik bleef maar op de gang een beetje rondhangen. Als één van de twee zusters dan op de gang liepen probeerden ze mij altijd streng aan te kijken en vroegen ‘wat ik nu weer had uitgehaald’. Wanneer ik dan mijn schouders ophaalde namen ze mij mee naar een leeg lokaal waar ik een appeltje of een dropje kreeg en dan wat klusjes voor ze mocht doen. Op de één of andere manier kon ik nooit zoveel kwaad bij ze doen.
In het laatste schooljaar verhuisden wij naar Hoograven en mijn ouders wilden eigenlijk wel dat wij het laatste jaar op die school afmaakten. Natuurlijk was er geen geld voor vervoer naar school. Dus die ouwe van mij naar school voor een gesprek over hoe nu verder. De oplossing was er binnen vijf minuten, want het bleek dat zuster Giovani in het klooster schuin tegenover het Schonauwensingel woonde waar zouden gaan wonen. Dus mochten wij elke dag meerijden in de Daf 33 naar school. Voor ons was dat wel fijn want we konden op school blijven en ‘s morgens in het klooster nog even mee ontbijten. ‘s Middags bij aankomst deden we soms wat kleine klusjes in de kloostertuin en kregen we altijd iets van fruit mee.
Ik bewaar fijne en warme herinneringen aan de Mariaschool en de nonnen. Nonnen en leerkrachten die ons eigenlijk hebben opgevoed met normen en waarden die wij niet van thuis mee hebben gekregen.
Het waren les gevende nonnen, traditioneel gekleed
Zuster Thoma met wangetjes zo rood en lief die alles voor God deed
Zijn nam mij soms streng mee, maar ik wist: ik loop zo weg met een appel of een dropje
Zittend achter haar lessenaar vroeg zij naar het wel en wee thuis met in haar hand een theekopje
Daarna ging de lade open en kwam er een appel of een dropje uit
Waarna ze net niet lachend riep: Terug naar je klas kleine schavuit
Zuster Giovani was in mijn ogen de baas van de school
De strengste van allemaal, als het moest gaf zij je een klap die nagloeide als een hete kool
Thuis klagen over die klap had geen zin want die had je verdiend, niemand deelde je verdriet
Schuldig was je toch en voor je beklag kreeg je zelfs een bonus klap, klagen deed je dan maar niet
Voor een les over godsdienst moest je wel naar de kerk gaan
Anders mocht je voor straf op de gang gaan staan
Verhuizen was geen reden om van school te vertrekken
Zuster Giovani woonde zo dicht bij, ze kon ons zo uit onze bedjes trekken
Met zijn drieën elke dag in haar Dafje, nooit met tegenzin en elke dag andere verhalen
Van ons of van haar, tot aan de laatste schooldag, oh kwam je ons nog maar één keer halen
Heb je genoten van dit verhaal? Je kunt al mijn verhalen lezen in mijn boek ‘Toon de Woorden bende,
https://www.boekenbestellen.nl/boek/toon-de-woordenbende/9789082992106