Wat waren wij blij na die 1-0 overwinning op aartsvijand Ajax. Die zondag zondag 27 november 2005, wij wonnen onze wedstrijd van het jaar met 1-0, met DiTo als één van de absolute uitblinkers. 
De euforie van de overwinning zou echter niet lang duren. In de nacht van maandag op dinsdag overleed Di Tommaso volkomen onverwachts in zijn slaap. David Di Tommaso werd 26 jaar.
 
Ik weet het nog goed, ik was aan het werk toen een collega die notabene niet van voetbal hield, mij zwijgend een paginagroot bericht liet zien. Ik was totaal uit het lood geslagen en vroeg of dit een foute grap van hem was. Helaas, het was een voldongen feit. Voetbal zag er in één keer anders uit, geen geschreeuw, gefluit en gescheld, maar een gepaste stilte. 
 
Later in het stadion was het druk en je hoorde alleen gefluister en slikken. Grote kerels die zondag Wesley Sneijder nog voor alles en nog wat hadden uitgemaakt, stonden nu met tranen in hun ogen toen ‘vijand’ Wesley als eerbetoon en uit respect bloemen bij de foto van DiTo kwam leggen. Er werd voorzichtig en respectvol geapplaudisseerd voor beiden.
Donderdag 1 december 2005 werd er met een grote ceremonie afscheid genomen van DiTo. In het stadion was het ijzig koud en toch waren er ruim 14.000 supporters aanwezig. Hier zag ik grote sterke kerels inclusief mijzelf janken als een klein kind. Wat een enorme impact gaf zijn overlijden. 
Voorzitter Jan Willem van Dop, coach Foeke Booy en aanvoerder Jean-Paul de Jong, bewezen DiTo op het veld de laatste eer. Ook was er, behalve de familieleden van David, de voltallige selectie van FC Utrecht en alle jeugdteams van de club aanwezig. Een mooi eerbetoon.
Er werd besloten om het rugnummer 4 waarmee hij speelde nooit meer te gebruiken, een initiatief dat met luid applaus door ons werd begroet.Geen overwinning of beker was mooier dan dit afscheid van DiTo.
David Di Tomasso nummer vier op je rug
Dat nummer zie je in Utrecht nooit meer terug
Gisteren in een kolkend Galgenwaard was je onze grote held
En nog geen dag later ben je voor eeuwig geveld
Gisteren gewonnen, wat waren wij blij
En nu zo verslagen, vele tranen lopen voorbij
Grote mannen met een nat gezicht
Vele bloemen rondom je foto met je eeuwige lach naar ons gericht
Duizenden trotseerden de ijzige koude
Voor de laatste eer, ik wilde dat ik droomde
Een dag waarin ik grote kerels zag huilen
Van verdriet, in je laatste wedstrijd hadden zij hele grote muilen
Gewoon samen zijn in het stadion
Om te rouwen, daar ging het om
Er werd gezongen en geklapt
Het klonk zo anders, met een traan en vanuit het hart
Een borstbeeld op de Bunnikside
De David Di Tomasso trofee die aan de beste speler van het seizoen wordt uitgereikt
Een prijs waar jij ons nog steeds mee verblijdt
Die lach van jou blijft altijd in zicht
Maar wat een pijn deed dat bericht



Heb je genoten van dit verhaal, lees mijn boek dan eens. De opbrengsten van het boek gaan naar de YWC KLINIEK. 
Het boek is te bestellen op:

https://www.boekenbestellen.nl/boek/toon-de-woordenbende/31401

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *