En nu dit:
Achter het hek
Tussen steen en stilte ligt een broek
Achteloos achtergelaten
Als een geheim dat te groot werd om te bewaren.
Je denkt aan de nacht
Te warm voor kleding
Aan voeten die renden
Aan handen die loslieten
Eerst de broek
Een sprong over het hek
Toen de onderbroek
Een sok die bleef haken
En ergens verderop een BH
Zacht zwaaiend in een boom.
Misschien was het bevrijding
Misschien was het liefde
Of een weddenschap
of gewoon iemand die dacht:
Waarom niet?
En nu wacht hij daar
als de laatste ademtocht
van een vergeten verhaal
tot iemand hem ziet
tot jij hem ziet
en hem een einde geeft.