Wij woonden in Utrecht op de Nieuwe Keizersgracht en Jan woonde aan de overkant aan het Zwartewater, zo tussen 1966 en 1972.
Die ouwe (mijn pa) en Jan dronken graag een biertje. Jan verdiende zijn geld wat makkelijker dan die ouwe van mij. Hij werkte in de melkfabriek en later in de bouw als koppensneller en upperman. Hij stond soms dagenlang met een kango op heipalen in te hakken om het betonijzer vrij te maken.
Jan en die ouwe van mij waren goed bevriend en zaten regelmatig samen in de kroeg. Daar zopen zij zich vaak een stuk in de kraag. Bij thuiskomst kregen zij vervolgens de grootste bonje met moeder de vrouw. Ook deze avond was het weer zo ver.
‘Toon, wat dacht jij ervan als wij van auto gaan ruilen’, opperde Jan. Die ouwe schoot in de lach. ‘Jan jochie, jij spoort niet’. Want Jan reed in een grote Jaquar en die ouwe van mij in een oude VW Kever. Maar Jan hield voet bij stuk en om van het gedram af te zijn stemde die ouwe toe. Morgen is Jan weer nuchter en dan breng ik die Jaquar weer netjes terug, dacht hij, en hij had meteen een mooie gelegenheid om in een Jaquar rijden. De sleutels werden uitgewisseld en beiden stapten ze in hun ‘nieuwe’ bolides. In die tijd gebeurde het vaak dat men met drank op achter het stuur kroop.
Die ouwe reed een flink stuk met de Jaquar, want zo’n kans kreeg hij nooit weer. Hij wist niet beter dan dat hij de Jaguar de volgende dag weer terug zou brengen.
Aldus geschiedde dat de volgende morgen die ouwe de Jaquar naar de overkant reed en bij Jan naar binnen liep. ‘Jan, wij hebben gisteren met onze dronken kop de auto’s geruild, maar ik neem aan dat jij je Jaquar weer terug wilt’. Jan keek die ouwe aan met een blik van ‘ben jij wel goed wijs?’ ‘Moet je luisteren pik’, begon Jan, ‘ik was wel dronken maar ik weet echt wel wat ik gedaan heb. We hebben geruild en die Jaquar nu van jou’.
Samen lieten ze de auto’s overschrijven en die ouwe was de trotse eigenaar van een Jaquar. Hij wilde meteen met het hele gezin een stuk rijden. Die ouwe vond het prachtig, je zag hem genieten. Totdat hij moest tanken, die volle tank kostte hem een vermogen en hij had direct door dat die Jaquar verkocht moest worden.
Diezelfde avond stond er een advertentie in het Utrechts Nieuwsblad en die week werd de Jaguar verkocht. Die ouwe bracht de helft van de opbrengst naar Jan, die dit gebaar wel kon waarderen. Zelf kocht die ouwe weer een VW kever en de vriendschap tussen die twee bleef als vanzelfsprekend.
De één had een Jaquar, de ander een Kever
Veel te veel gedronken, dat is zeker
Zeg Toon, zullen we ruilen?
Nee Jan, van ruilen komt altijd huilen
Door Jan zijn gedram
Kwam er toch het ruilen van
Met een grote omweg kwam hij thuis aan
Niemand vroeg: waar komt die auto vandaan
De volgende morgen bracht hij hem terug
Maar Jan rechtte zijn rug
We hebben geruild
De drank heeft mijn geheugen niet misbruikt
Die Jaquar is van jou
Want mijn belofte blijf ik trouw
De tank wat te groot voor die ouwe zijn portemonnee
Uitendelijk ging de Jaq met een ander mee
Heb je genoten van dit verhaal, lees mijn boek dan eens. De opbrengsten van het boek gaan naar de YWC KLINIEK.
Het boek is te bestellen op:
https://www.boekenbestellen.nl/boek/toon-de-woordenbende/31401
