wereldreizigers
Wereldreizigers In het park zitten twee jongensop het bankje dat allang niet meer weethoe de seizoenen kunnen ruikenMet hun duimen
mijn gedichten over Het bankje aan de overkant , Rondje op de fiets door Utrecht.
Wereldreizigers In het park zitten twee jongensop het bankje dat allang niet meer weethoe de seizoenen kunnen ruikenMet hun duimen
Het Bankje Dat Niemand Zag Aan de overkant staat een bankjedat al uren zijn best doetom gewoon een beetje gezien
Een wolk van meeuwenbreekt open boven mij.Ze vallen, stijgen, vallen weerzoals gedachtenvan voorbijgangers Ik sta hier vastgeschroefdtussen herfst en verkeerverlangend
Offline gemist Twee jongens in het zwartzitten vastgeplakt aan hun schermalsof daar iets groots gebeurt een wereld die je niet
Ze zit daarAlsof ze wacht tot de bomen iets zeggenEen bank, een herfst, een hoofd vol gisteren De wereld die
Herfstbericht De bomen doen alsof ze brandenmaar het is gewoon oktoberZe laten loswat jij niet durftOp het bankje, jijduim op
Het lege bankje Ze lopen, drie generatieslangs een pad dat niets vraagtbehalve stappen De jongste loopt vooruitalsof tijd een wedstrijd
BananenlogicaEr zit een jongen op een bankjealsof hij de wereld redtmet een banaan Hij pelt hem langzaam open,alsof er iets
De vrouw met de fietstasIn het park zit een vrouwdie haar fietstas doorzoektalsof daar het antwoord in ligtop de vraag
Owp een bankje bij de glasbakzit een man, een soort filosoofin een jas van dikke wolalsof hij wacht op sneeuw